Άνιση «μάχη», όχι ποδοσφαιρική!

Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχει να δώσει καμία μάχη με το ποδόσφαιρο των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Ή με το ποδόσφαιρο της Κίνας. Δεν έχει, διότι αυτή δεν είναι μία ποδοσφαιρική μάχη. Τουλάχιστον ακόμη. Το ελληνικό ποδόσφαιρο, οι σύλλογοί του αν θέλετε, χάνουν σε πολλά. Για αυτό και πρέπει πολλά να κάνουν για να μπορούν να κρατούν τους Μπεργκ ή τους Ιντέγε τους. Αλλά, για την ώρα τουλάχιστον, δεν είναι το ποδόσφαιρο εκείνο που τους κερδίζει και τους στέλνει σε αυτά τα πρωταθλήματα. Οπως για παράδειγμα συνέβη με τον Μιλιβόγεβιτς...

Του Θοδωρή Τσούτσου

Σε μία τέτοια μάχη, που δεν είναι απλά άνιση αλλά είναι "ανόμοια", οι ελληνικές ομάδες δεν μπορούν να έχουν τύχη. Ασφαλώς και το ελληνικό ποδόσφαιρο χρειάζεται να "σπαταλήσει" για να βελτιωθεί σε όλα τα επίπεδα. Αλλά ακόμη και αν το κάνει, δεν θα τα κάνει για να μπορεί να εμποδίζει τον Μπεργκ να πάει στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και να πάρει 3 εκατ. ευρώ το χρόνο. Αυτό δεν γίνεται...

Με λίγα λόγια, στόχος του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν μπορεί να είναι αυτές οι αγορές. Εχουν δικούς τους οικονομικούς κανόνες, απλησίαστους για τα δεδομένα των ελληνικών συλλόγων. Πώς, δηλαδή, να σταματήσει ο Παναθηναϊκός τον Μπεργκ όταν εκείνος έχει πάρει τέτοια κατεύθυνση και θέλει στα 31 του να κάνει ένα τέτοιο συμβόλαιο; Ή ο Ολυμπιακός τον Ιντέγε; Ή ο Αστέρας, για τα δικά του πιο χαμηλά δεδομένα, τον Γιάννου; Δεν γίνεται. Το μόνο που γίνεται είναι από τέτοιες καταστάσεις να κερδίσεις όσο το δυνατό περισσότερα. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, όχι ποδοσφαιρικό...

Το ελληνικό ποδόσφαιρο ασφαλώς και δίνει μάχες. Ασφαλώς και πρέπει να βρει τρόπο να κρατάει τους καλούς του. Ειδικά όταν πρόκειται για τους καλούς, που ήρθαν και έγιναν καλύτεροι, ανέβασαν τη χρηματιστηριακή τους αξία, βρήκαν ξανά θέση στην Εθνική, όπως ο Μπεργκ. Διότι αυτό που συνέβη με τον Σουηδό στον Παναθηναϊκό και αυτό το πιστώνεται και ο ποδοσφαιριστής, αλλά και το κλαμπ.

Αλλά να τους κρατάει όταν είναι να "μονομαχήσει" με αγορές που είναι στα μέτρα του. Με βασικό κριτήριο το ποδόσφαιρο. Δίνοντάς τους βέβαια τις σωστές οικονομικές συνθήκες, πληρωμές στην ώρα τους, προοπτική, αλλά και ποδοσφαιρικούς λόγους για να μείνουν. Να μπορεί να φτάσει στο σημείο αυτό το τελευταίο, οι ποδοσφαιρικοί λόγοι, να είναι το συγκριτικό του πλεονέκτημα σε σχέση με άλλες αγορές. Αυτός μπορεί να είναι ένας στόχος εφικτός, μία μάχη με τους Αραβες και τους Κινέζους, δεν είναι...

Ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, οι "μεγάλοι" και συνολικά το ελληνικό ποδόσφαιρο θα πρέπει να νιώθουν ηττημένοι όταν οι... Μπεργκ τους αποφασίζουν να φύγουν για να πάνε σε αγορές όπως της Πορτογαλίας, της Αυστρίας, του Βελγίου ή και σε μικρές ομάδες πιο προηγμένων πρωταθλημάτων. Τότε σημαίνει, ότι κάτι δεν έχουν κάνει καλά. Ως οργανισμοί, αλλά και τελικά ως συνολικό προϊόν. Και θα πρέπει να το δουν αυτό, διότι τους συμβαίνει και μάλιστα ολοένα και πιο συχνά..

Με λίγα λόγια, ναι μεν τα εκατομμύρια των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων ή της Κίνας είναι εκτός συναγωνισμού για την ελληνική και την πλειοψηφία της ευρωπαϊκής πραγματικότητας, αλλά δεν μπορούν να δίνουν άλλοθι. Το ελληνικό ποδόσφαιρο, οι ελληνικοί σύλλογοι για την ακρίβεια, χρειάζεται να βρουν τρόπους να βελτιώσουν τη διαπραγματευτική τους ικανότητα. Δεν θα το κάνουν με τα χρήματά τους, ας μην γελιόμαστε. Θα πρέπει κυρίως να το κάνουν με το ποδόσφαιρό τους. Για να το πετύχουν έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους και ας μην είναι η περίπτωση Μπεργκ μία περίπτωση που λόγω προορισμού καριέρας το επιβεβαιώνει...